Во 1954 година, жителка на регионот Дњепропетровск, Надежда Лебедина, заспала и се разбудила 20 години подоцна. Само во 1974 г.
Инцидентот за неа стана вистински шок.
Една вечер, 34-годишната Надежда имала многу сериозна расправија со нејзиниот сопруг. Конфликтот кај жената предизвикал нестабилна емоционална состојба, во која таа отишла да спие. Следниот ден Надежда не се разбуди. Нејзините преплашени роднини повикале медицински лица.
Обесхрабрените лекари ја однеле жената во психијатриска клиника, каде и биле дијагностицирани „шизофренија“ и „кататоничен ступор“. Надежда во клиниката останала четири години, по што мајка и ја однела дома.
На петтата година од сонот починал сопругот на Надежда. Нивната десетгодишна ќерка завршила во сиропиталиште бидејќи нејзината баба, која исто така се грижела за Надежда, немала можност да ја одгледува.
Самата Надежда признава дека цело време слушала што се случува околу неа, но не можела да реагира. Не можеше да мрдне ниту со прст.
Постепено сонот стануваше полесен и полесен. Можеше да ја движи главата, рацете, а и се хранеше, но не се разбуди.
Во 1974 година, мајката на Надежда одмарала и токму во овој момент жената се разбудила. Нејзината постара сестра Анастасија влегла во собата и видела дека нивната мајка починала. До неа лежеше расплаканата Надежда.
Жената прво не верувала дека спиела дваесет години. На изненадување на лекарите, таа релативно брзо се адаптирала на новиот живот. Прифаќајќи ја својата возрасна ќерка, таа се заинтересирала за иновациите што и недостасувале.
Треба да се напомене дека кога Лебедина се разбудила изгледала на која возраст заспала – 34 години. Но, откако се разбуди, нејзиното тело брзо почна да се израмнува. Според лекарите, Надежда Лебедина стареела не со денови, туку со часови, косата и се побелела, а лицето и се збрчкало.
Надежда Лебедина починала на 74 години. Дијагнозата „шизофренија“ беше препознаена како погрешна. Дадениот случај советските лекари го оценија како „хистеричен патолошки сон“.
