Мозокот понекогаш знае да не излаже па почнуваме да паничиме од никаде, гледаме погрешни бои, не можеме да одолееме на некоја храна, тешко е да се концентрираме…
Причината е често биолошка, а понекогаш и објаснувањето е толку едноставно што е бизарно.
5 Ситуации кои не излудуваат
1. Контактот со очи го полудува нашиот мозок
Иако оние кои се занимаваат со невербална комуникација тврдат дека луѓето кои избегнуваат контакт со очите кријат нешто и не можат да се сметаат за карактеристични луѓе, сосема е можно тие едноставно да не можат да го принудат својот мозок да прифати да зјапа во туѓи очи. Центарот за говор, размислување и контакт со очите се во истиот дел од мозокот. Ова понекогаш може да предизвика малку гужва и мозокот почнува да се бори со фокусирање да погледне некого директно во очи, да прати што зборуваме, што зборува другата личност и наместо повеќе работа, несвесно избираме една од тие постапки. Обично фокусиран поглед е најмалку важен за системот за елиминација.
2. Ја намалуваме болката со вкрстување на рацете
Психотерапевтите веруваат дека болката може да се намали до одреден степен со „збунетост“ на мозокот. Една мала студија ја докажала оваа идеја до одреден степен. Имено, истражувачите ги изложиле на тест рацете, предизвикувајќи минимални изгореници. После тоа, тие ги прекрстиле рацете, ставајќи една дланка преку другата за да видат дали тоа ќе ја намали болката. Нивното субјективно чувство покажало дека изгорениците помалку болат. Причината лежи во фактот дека со вкрстување на рацете, ние го „мамиме“ мозокот од каде точно доаѓа болката. Ова секако е само теорија, но звучи ветувачки.
3. Каде е лево а каде десно
Збунетоста кое е лево и кое е десно е изненадувачки честа појава, дури и кај високообразованите луѓе. Зошто се збунуваме за нешто што го учиме како деца? Експертите велат дека тоа се должи на притисок. Кога некој ќе не праша каде е левата или десната страна, чувствуваме притисок дека мора веднаш да одговориме и дека не смееме да грешиме. Но, зошто грешиме никој не знае со сигурност, но се верува дека мозокот е збунет од перспективата од која гледаме.
4. Страв од труење
Научниците веруваат дека несвесно сите стравуваме дека ќе се отруеме од нешто. Кога таквите сигнали ќе стигнат до мозокот, тој почнува да се брани со она што го смета за најефикасно – тоа е да повраќаме. Класичен пример е гадење при возење. Еволуцијата понекогаш не може да биде во чекор со напредокот на технологијата и човечкото тело сè уште не е целосно навикнато да биде во мирна положба и некако повторно да се движи … Додека сме во возило, седиме и мозокот го детектира тоа, истовремено се движиме со возилото, тогаш благодарение на центарот на рамнотежа два мешани сигнали стигнуваат до мозокот. Кај некои луѓе, ова предизвикува гадење што често завршува со повраќање.
5. Лесни трикови кои го мамат нашиот мозок
Дали се сеќавате на општата хистерија на Интернет за тоа каква боја е фустанот, сино со црни ленти, бело, црно, па дури и златно … Се покажа дека нема погрешен одговор. Сè зависи од аголот од кој се гледа сликата, односно под кои услови на осветлување. Кога гледаме нешто, светлината паѓа на мрежницата во нашето око и тоа го стимулира нашиот мозок и на тој начин формираме слика. Важен е изворот на светлина. Оригиналната слика имаше премногу изложеност, што го прави изворот на светлина контроверзен и несигурен. Како резултат, правиме претпоставки за тоа како фустанот е осветлен, што влијае на бојата што ја гледаме. Сенките се сини, па симнуваме сина светлина во главата за да ја видиме сликата, која се појавува во силни бои – златна и бела. Сепак, вештачката светлина има тенденција да биде жолта, па ако ја видиме многу посветла, фустанот останува сино-црн.
