Најпосле го пронашла својот здрав 31 годишен сопруг на подот, таа ја сватила важноста на бракот после трагедијата. Ви ги пренесуваме деловите на нејзините објави:
За роденденот со сопругот отидовме на пат за Сан Диего. Беше тоа нашиот прв одмор во две години – пред тоа нашиот свет и неговото срце не одеа најдобро. Мислевме дека можеме да го искористиме времето и да се опуштиме, да се одмориме. да се поврзиме се повеќе и да се сетиме како е да бидеме добар пар, а не само како добри татко и мајка.
Но не се сетивме. Мајката продолжи да раскажува за како патот не поминал како тие што планирале. Таа испланирала многу активности како да не осетила празнината во нивниот брак. Беше чудно и напорно, а последниот ден оставив да ме превземе депресијата и целиот ден го поминав лежеќи во креветот.
Дома се вратиле уморни. Криво ми беше што дозволив времето со сопругот да ми помини без ништо да не направиме, ако таму не се забавувавме дома сигурно нема. Но, чудни работи се случуваат кога ќе се отворите – како сте и што ви треба. Набргу по враќањето од одмор, сопругот ми рече дека неговиот шеф го избрал да оди на голема редовна рута, дека му било направено зголемување на плата затоа што работел напорно и се трудел многу
„Само да го кажам ова – мојот живот не бил отсекогаш убав со виножито и овошни коктели на бела плажа. Беше со трчање и несигурност. Затоа веднаш реков „да“ кога го запознав мојот сопруг, кој беше најстабилниот човек што некогаш сум го сретнал “.
Се пробудив во ноќна мора
Но повеќе немам видено ништо од тоа. Видов само работа и незадоволство. Уште немаме дојдено ни до 7 години брак, а јас веќе сум многу немирна, а ова е причината:
Неколку години пред тој прекрасен одмор, се разбудив во ноќна мора. Го пронајдов својот здрав, атлетски граден сопруг на подот. Ние не ни знаевме дека тој има ретка срцева мана и докторот рекол дека не изгледа добро. Со 31 година срцето едвај му работеше. Сакавме да издржиме некако додека не се појави некој донатор за да пресадиме срце.
А другото беше непознато. Трагедијата ги поврзува луѓето. Би сакала да речам дека таа ситуација само не поврза ама јас станав повеќе паничарка од вообичаеното. Емоцијално се распаднав. Имавме дете од 2 години. сопруг кој е болен, новороденче и никаква идеја за тоа што не чека.
Ете тогаш се појави човек кој можеше да му ја направи трансплатацијата и конечно таа ситуација да заврши. Се среди и после две години ние бевме полни со страв но сега постабилни и полни со љубов.
Други но сепак заедно
Но, на одморот негде измеѓу сурфањето, пиењето коктели и сончање нешто се случи. Почнав да свајќам колку многу ми значи овај човек и колку многу уживам во нашиот брак. Каков луксуз. Други сме но и понатаму сме заедно
