„Бог ми даде добра молитва да се молам, но ѓаволот ме натера да заборавам. И таа беше многу убава! Затоа сега повторно се молам на Бога да ми го даде за да можам повторно да се молам. Нека луѓето не ги залажуваат земните и временските работи, држете се до Бога и не отстапувајте од ѓаволот!“ , е еден од заветите на живиот светител од Баилово.
„Семејството мора да се почитува, родителите, затоа што тоа го сака нашиот татко Бог. Бидете добри, молете се и верувајте и Бог ќе ве прими, ќе ги слушне вашите молитви и ќе ви одговори.
Има луѓе кои не знаат добро, не го познаваат Бога и палат свеќи. Така, ѓаволот предизвикува луѓето да не веруваат во Бог, да не одат во неговата куќа. Злото што го правиме ќе ни суди кога ќе се искачиме кај Бога, а тој бара да се покаеме, да ги исповедаме гревовите, а тој, бидејќи е добар и милосрден, ќе ни прости и ќе се радува на нашето покајание.Продолжува дедо Добри.
Тој ги предупредува луѓето да ги чуваат своите души преку покајание и молитва. „Ова е она што Бог го сака како наш единствен татко. Чувајте ги вашите души, ѓаволот веќе живее во луѓето, храбро зборува преку нив, за да привлече души. Пазете се! Немај вера – изгубени сте!“
Дедо Добри ја избра орисата на необичноста.
Оваа речиси непозната денес форма на служење на Бога била популарна во минатото, за време на ропството. Самиот Пајсиј патувал по населбите, собирајќи средства за манастирите. Во православната традиција, овие патувачки монаси се нарекуваат таксидиоти. Нивната мисија била да ја зачуваат верата во поробена држава. Денес балканските држави не се поробени, тие се слободни. И очигледно нема потреба од светци.
Затоа што ние сме слободни во нашата христијанска вера, како и во нашето неверување. Затоа, да се биде света личност во наше време е многу, многу тешко. И толку ефемерно што не можеме ни да го сфатиме. Светците на нашите простори отсекогаш биле туѓи, секогаш различни. Тие се луѓе со мисија, со цел толку далеку од секојдневните проблеми што изгледаат како да живеат во свој свет. Погледнете го дедо Добри, личи на нас? Тој е повеќе како старозаветен пророк кој не повикува да се молиме на Богородица и Господ.
Овој неугледен старец собрал преку 35,000 евра донации за цркви и манастири на нашиот простор. Без да задржи ни денар за себе. Дали е тој будала или божји човек? Секој си има одговор за себе и секој одговор е точен. Но, секој ден дедо Добри го прави истото. Самиот неволно признава дека направил голем грев. Што – никој не знае. На што и да згрешил, има кој да суди. Сепак, доброто што го прави неколку децении не може да се спореди со ништо. Милостивиот испушти денар во неговата чаша, другите не го забележуваат тоа. Сепак, тој стои во предворјето на храмот или надвор. И собира милостина. За нашата сопствена вера. Затоа што немаме сила, вера или желба.
