Секогаш сме сметале дека успешен човек е оној кој има сон. Бидејќи патот кон врвот секогаш започнува од ниското и треба да имаш храброст, упорност и мотивацијата да стигнеш до крај, ти треба водилка… Без неа си осуден на пропаст!
Денеска сакаме да споделиме со вас една приказна која може да ви го промени ставот кон тоа како да го живеете својот живот, на што да обраќате внимание, а на што не. И на крајот таа да ви го промени целиот живот на подобро! Зошто да не?
Еве ја и неа …
“Еднаш еден професор требало да одржи предавање на петнаесет директори на големи компании во Северна Америка, на тема:” Ефективното планирање на времето “.
Тоа бил првиот од петте семинари, но и покрај тоа стариот професор не располагал со доволно часови за да ја објасни својата теза. Стоејќи пред елитната група, подготвена да напише се што експертот ќе им каже тој рекол: “Ќе направиме еден експеримент”.
На масата која го одвојувала од неговите ученици, тој поставил 4 литарска тегла, потоа ја преполн до врвот со камења, големи колку тениски топчиња и прашал: “Теглата полна ли е?”.
Сите одговориле: “Да”.
Професорот почекал неколку секунди и повторно прашал: “Навистина?”. Потпирајќи се назад и извадил суд со ситни камчиња. Внимателно го истурил садот во теглата со камења и камчињата ја исполниле теглата продирајки се меѓу големите камењата. Стариот учител ги подигнал очите кон публиката и го поставил истото прашање: “Па, теглата полна ли е?”.
Овој пат ученици, го виделе лукавство и почнале да истражуваат … Еден од нив претпоставил – “Веројатно-не”.
Тогаш професорот извадил уште еден суд, кој бил со песок. Го истурил во тегла со камења и ситни камчиња и тој го пополнил празниот простор меѓу нив. И пак запрашал: “Теглата полна ли е?”.
Сега без двоумење сите студенти извикале во еден глас: “Не!”.
“Добро” – се насмевнал задоволно професорот и им налеал сад со вода до врвот на тегла. “Што е големата вистина, која ја разбравте од ова искуство?” – Ја прашал тој елитната група.
Најхрабриот изјавил: “Кога мислиме дека денот ни е плоден и исполнет, секогаш можеме да додадеме и некоја друга средба или разговор, па да сме поефикасни во својата дејност”.
“Не!” – Цврсто одговорил професорот. Потоа дополнил: “Искуството треба да се прифаќа како што ни следува. Ако прво не ги ставиме камењата, потоа нема да можеме да ги додадеме другите работи”.
Настапило молчење. Професорот продолжил: “Кои се големите камења во вашиот живот? Здравјето?Семејството? Пријателите? Што најмногу ви се допаѓа? Која кауза браните? Што треба да дознаете? Ако не не ги одделите најнапред големите камењата кои се најважни за вас, може и да не успеете во животот. Ако приоритет ви се малите нешта како ситните камчиња и песокот, со нив ќе си го пополните живот и нема да имате доволно време за она што е навистина важно за вас. Значи не престанувајте да си го поставувате следното прашање – “Кои се големите камења во мојот живот и кои се моите приоритети…?”.
Професорот погледнал во конфузните студентите им мавнал пријателски со раката и ја напуштил салата.
Ех, пријатели наши, кои се вашите најголеми камења во животот?
