Посвојувањето на постар родител е голем чекор. На крајот на краиштата, ова е возрасен човек со свои навики и ставови. Често е тешко да се разбереме и да најдеме заеднички јазик.
Така и се случи на хероината на нашата приказна. Сакаше да се грижи за својата стара мајка, но се се претвори во недоразбирање и хистерија. Мајка ми долго време живееше сама во селото. Тато умрел одамна, но таа сè уште не сакала да го поврзе својот живот со никој друг. Таа сама се снаоѓаше добро.
Кога ги средивме финансиите, најдовме жена за неа која и помагаше на мајка ми низ куќата. Неколку години се беше во ред. Но, неодамна, здравјето на мајката почна да пропаѓа. Еднаш се онесвести токму на сред улица. Добро е што и помогнаа.
Тогаш решив да ја земам со нас. Овде можете да повикате лекар и да ја хоспитализирате. Мама беше среќна со оваа одлука. За еден ден ги спакував работите и бев подготвен да одам. Можеби се плашеше дека ќе се предомислиме.
Да бидам искрен, не избрзав со оваа одлука. Ми се допадна одмерениот живот и спокојството во куќата. Мама е тешка личност. Знаев дека ќе ни биде тешко да се разбереме во иста куќа.
Покрај тоа, таа живеела сама повеќе од 10 години. Таа има свои навики, свои погледи на животот. И мојот сопруг не сакаше. Околностите, сепак, се покажаа како такви што не можев поинаку. И мојот сопруг ме поддржа во ова.
Преселба во градот
Кога ја доведовме мајка ми во градот, моравме да ја пресоблечеме и да и ги облечеме чевлите. Пристигна во некои искинати. Иако сум сигурен дека имаше нормална облека на себе. Веднаш се грижев за нејзиното здравје, ја однесов на прегледи.
Поминала една недела во болница, ја ставиле на капки. Здравјето и се подобрило, но морала да купи многу лекови. Тогаш не ми беше тешко. Но, сега ситуацијата се влоши. Не работев неколку месеци, само неодамна отидов во канцеларија. Мојот сопруг ја намали платата затоа што се префрли на работа од дома.
Најверојатно таква плата ќе добие во блиска иднина. Стана тешко да се издржува целото семејство и да се отплати заемот. Затоа решив да ја замолам мајка ми да ми ја даде пензијата. Барем некој дел. На крајот на краиштата, сето ова време не зедов ни денар од неа, се беше на наш трошок.
Но, сега стана многу тешко. Бев сигурен дека ќе ме разбере. Но, тоа не се случи. Таа направи таква врева! Ми врескаше „Сакаш да ми го земеш последниот денар!“
Речиси една година живееше од нашата целосна поддршка, никој не и зеде ни денар. Таа одбила да ја продаде својата куќа, која во селото е празна. Па што добив од неа? Таа директно ми рече: „Нема да ти дадам пари, ги штедам за секој случај. Те воспитав за ова, за на старост да не се грижам за ништо.
Не можам да ја разберам. На крајот на денот, се грижам само за благосостојбата на нашето семејство. Сакам да ги пребродиме тешките времиња. Не разбирам зошто таа така го сфати. Можеби грешам за нешто? Да не требаше да и барам пари?
Многу двосмислена ситуација. Целосно ја разбираме жената која се грижи за своето семејство. Таа веќе ја донела тешката одлука да се грижи за својата постара мајка. И сето ова време таа го правеше тоа без себична цел.
Штета што нејзината мајка го зема здраво за готово. Ни се чини дека би можела малку да вложи во семејниот буџет. Нема ништо слично. Подобро е добро да ги искористите тие пари отколку само да седите чекајќи дождлив ден. Што мислиш ЗА ова?
