Одлуката да го испратат малиот Стивен во сиропиталиште не им е лесна на родителите, но разбираат дека не можат сами да си дозволат да издржуваат две деца. Затоа решиле да го задржат помалиот син и да го дадат постариот. Впрочем, тој веќе ја познава родителската љубов, но помладиот не.
„Ќе те вратиме, ветувам, но кога ќе имаме пари, па сега за сега чекај таму.
„Биди добро момче“, конечно му рекла мајка му и го бакнала во чело.
Во првите две години неговите роднини често доаѓале, му носеле благо или го носеле дома за викенд, а кога момчето наполнило десет години, неговите роднини почнале да се појавуваат неколку пати годишно, а потоа тој воопшто не ги гледал и тогаш сфатил дека овој свет може да се потпре само на себе. Беше паметен, па почна да ја вложува целата своја сила во себе.
Спорт, читање корисни книги, нови познанства и намерно проучување. Тој не пропушти ниту една шанса што судбината му ја фрли: и на 18-годишна возраст влезе во еден од најпрестижните универзитети. Сите учители го фалат младиот Стивен што е толку вреден и добар, па не е чудно што на крајот на 4-та година е поканет на пракса во елитно друштво.
Менаџерот уште од првиот ден беше убеден дека ќе го задржи ова момче во својот тим, а на негово место по неколку години дојде Стивен.
Тука почнуваат да се развиваат главните настани.
Не ги спомнува родителите. Се обиде да заборави на нив, како што тие некогаш заборавија на него и целото слободно време си го посвети на себе. Но, неговите родители одлучија дека е време да се појави во неговиот живот.
Го откриваат благодарение на учителките од сиропиталиштето, кои одржуваат контакт со момчето. Од него побарале прошка и помош, бидејќи, како што се испоставило, неговиот помал брат се вплеткал во лошо друштво, поради него целото семејство било во долгови и тој побегнал. И за малку ќе ги избркаа од дома затоа што немаат што да ги платат долговите. Затоа, доаѓаат кај нивниот најстар син да побараат помош од него и потоа повторно ќе станат семејство, како во старите добри времиња, кога тој уште немал 8 години.
Но, тие веќе ги сменија местата. Наместо расплакано дете кое сакало да си оди дома, имало родители кои плачеле и барале пари, а наместо родители кои не се грижат за неговите чувства, бил безмилосниот Стивен.
Не, не ги избркал, мирно им давал пари за да ги раздолжат и барал да не му се враќаат во животот. Сите негови соништа за мало момче со помал брат и среќно семејство умреле таму во сиропиталиштето кога за прв пат го прославил роденденот сам.