Во текот на целата година, сезонските брокерски фирми во Англија даваат понуди и, доколку бидат одобрени, заминуваат во април и мај. Понудите за работа вклучуваат позиции на фарма за апликанти со минимално влезно ниво на англиски јазик. Претходно компаниите своите презентации ги одржуваа во поголемите градови во земјава, а сега и во помалите.
Не ги чувствуваш струкот и колената до нејзината прва плата. 38-годишна жена од Смолјан чека да оди на работа на фарма во Англија за да бере јагоди.
„Пред неколку месеци ја посетив презентацијата на компанијата во Смолјан и бев задоволна. Луѓето не криеја ништо. Ни покажаа на видео каде ќе живееме, плантажите каде што ќе работиме, платата, сè. На фармата има продавници каде што можеме да пазариме, а доколку ни треба медицинска помош, нивниот претставник ќе не однесе во блиската болница. Добри се и условите за живот во приколките во кои ќе живееме“, ги споделува своите впечатоци жената, пишува Родопи Војс. На оваа презентација имаше мислења на наши сонародници кои не кријат дека работата е многу тешка. Еден човек рече дека првиот месец не ги чувствувал половината и колената, но постепено се навикнал на тоа.
Особено кога земаше плата во првата недела, стискаш заби и продолжуваш, бидејќи си бескрајно среќен. Пет-шест месеци вреди да се издржите на име на парите што ги добивате. Има и такви кои се откажуваат затоа што не можат да издржат. Жената која чека да замине изјавува дека и било одобрено по интервју со неа. Загрижена е бидејќи оваа работа досега не функционирала, но се надева дека ќе успее бидејќи во малите градови нема друга алтернатива. Друга жена од провинцијата заминува по петти пат за шест месеци, исто така да работи на фарма во Англија.
Првично користела услуги на една компанија, но потоа на работодавците им се допаднало како работи и кога ќе се приближи времето и праќаат покана преку е-пошта. „Тоа и се случи на една компанија. Години наназад го допревме дното, јас и сопругот немавме приходи, останавме без работа. Ќерка ми требаше да дипломира и сакаше да се пријави за фармација откако ќе дипломира.
Се сеќавам дека собирав жолти пари за да купам леб. Откако добив одобрение од компанијата, требаше да обезбедам средства само за авионската карта од Софија до Лондон. Позајмив пари и си заминав. Ни плаќаа 7,2 фунти на час. Собрав јагоди, ползев по земја, ги губиш колената, што се вели, но кога секој петок добиваш 290 фунти, заморот исчезнува и стискаш заби“, вели Сабка. Таа вели дека е тешко, но вреди затоа што работиш и добиваш плата. Ова е најголемиот поттик. Компанијата плаќа и придонеси за социјално осигурување. Сега на крајот на април таа повторно заминува, овој пат со сопругот. Благодарение на средствата од гурбетот ги подмириле кредитите, ќерката студира фармација и им помагаме на болните родители.
„Тешко е, но вреди“, рекла Сабка и додала дека додека е здрава ќе оди на работа во Англија. Нејзината единствена грижа како ќе биде сега после Брегзит. Се говори дека нема да може да се започне со сезонска работа освен преку фирми посредници, истакнува жената. Според неа, Балканците навистина ја вршат валканата работа на Британците, но друг излез нема.
„За само неколку дена во Англија, на најлошата работа, плаќаат многу повеќе отколку кај нас. Храната е многу поевтина отколку во нашите продавници и животот е многу полесен затоа што сите ги следат наметнатите норми и правила“, вели други луѓе кои работеле таму.
