Моделите на промена на струите на Атлантикот во последните децении му дозволија на меѓународниот тим на научници да пресмета колку брзо се зголемуваат светските океани.
Според експертите, за сто години водата ќе изеде голем дел од територијата на некои од најголемите поморски земји. Со наводното засилување на глобалното затоплување, се засилуваат и подводните струи во Атлантскиот и Арктичкиот Океан, објави Utro.ru, цитиран од obekti.bg. Ова ја менува прераспределбата на водата, што го забрзува темпото на напредување до крајбрежните водни тела, според истражувачите од Универзитетот во Севиља.
Колку е потопол воздухот над океаните, велат тие, толку појужно одат подводните струи. Во исто време, нивната брзина се зголемува.
Згора на тоа, „мигрирањето“ северно од Голфската струја само го засилува овој ефект. Прогнозата на научниците е алармантна. До крајот на овој век, поголемиот дел од Исланд, практично цела Шкотска и многу северни острови ќе бидат под вода. Поплави се загрозени и на Данска и Холандија. Заладувањето на Голфската струја ќе го наруши температурниот баланс на северните географски широчини, а останатите области кои не се засегнати од брановите на Велика Британија, Ирска и делумно Канада едноставно нема да можат да живеат.
Топењето на јужните глечери им се заканува буквално на сите островски народи во Тихиот и Индискиот Океан. Некои научници дури ги повикуваат луѓето од овие народи да се подготват за најлошото.
Така, според истражувачите од Универзитетот во Торонто, до 2110 година нивото на Атлантскиот Океан во близина на Њујорк би можело да се зголеми за 1,3 до 1,5 метри во споредба со денес. Ова ќе биде последица на моќниот гравитациски ефект што се јавува кога се топат големите поларни глечери. Во исто време, канадските научници веруваат дека јужната хемисфера на планетата треба да биде подготвена да го подигне нивото на морето не за 1-2, туку за 5-6 метри! Во последните 500.000 години, Земјата доживеа четири климатски врвови.
Пред околу 20.000 години, планетата го помина своето последно ледено доба.
Шпанските океанографи процениле дека практично немало силни океански струи во Атлантикот во тоа време. Подводните струи течеа главно во северните делови на светските океани. Меѓутоа, како што температурата се зголемувала, струите почнале да се движат кон југ. Компјутерскиот модел на денешните климатски промени покажува дека истото може да се случи и во морињата денес.
