Замислете дека пред околу 150 години, од 100 родени деца, 24-30 од нив не живеат ни една година. А една од главните причини беше баналната дијареа. Добро е што во 20 век се појави педијатарот Ернст Моро, кој со својата магична супа од морков успеа да ја преполови стапката на смртност кај децата.
Волшебната супа
Страшно е да се размислува, но пред само век и половина просечниот животен век на една личност беше половина од денешниот. Се разбира, тоа не значи дека нашите предци живееле до 35-40 години и умреле од старост. Најголемиот дел од придонесот за оваа бројка се должи на смртноста на доенчињата.
Но, тогаш се појавува лекар кој ја прекинува оваа задача – педијатарот Ернст Моро. Денеска Моро би го нарекле словенечки лекар, бидејќи е роден на 8 декември 1874 година во главниот град на современа Словенија, во Љубљана. Но, во тие далечни години тоа беше само еден од градовите на Австро-унгарската империја.
Во 1908 година, педијатарот Моро дошол до големо откритие, кое успеало да се објасни дури по 100 години. Рецептот беше лесен – половина килограм моркови се пасира, се прелива со литар вода, се зачинува со три грама сол и се испарува до вкупен волумен од еден литар.
Дури во 2002 година стана јасно дека придобивките од супата се во киселинските олигосахариди формирани во неа, кои влегуваат во растворот од морковите. Тие ги спречуваат бактериите да се прикачат на цревната слузница. Друга студија покажа дека благодарение на овие својства, супата дури и лекува дијареа предизвикана од бактерии отпорни на антибиотици.
Незаслужен заборав
Малкумина знаат за Ернст Моро денес, а за жал тој не доби значајни признанија и награди.
Токму тој откри дека децата што се хранат со мајчино млеко се многу поотпорни на болести (многу подоцна стана јасно дека бебињата „природното“ млеко се заштитени со мајчински антитела, за разлика од „вештачкото“).
Токму Моро ги откри лактобацилите содржани во ферментираните млечни производи и ги покажа нивните придобивки. Токму тој го открил рефлексот што е присутен кај детето во првите месеци од животот: ако испуштите остар звук во близина на главата на бебето, тогаш тој прво ќе ги рашири рацете, ќе ги рашири прстите, а потоа ќе ги донесе рацете. заедно, стискајќи ги.
Доколку овој рефлекс не е присутен, тоа е знак за оштетување или депресија на централниот нервен систем. Токму поради рефлексот Моро, поточно поради неговото отсуство, може да се посомнева, на пример, за церебрална парализа.
Изненадувачки, и покрај сите негови заслуги, Моро живееше скромен живот, не добивајќи никакви награди (ниту еднаш не беше номиниран за Нобеловата награда за медицина). Но, тој имаше среќа да го преживее Третиот рајх.
Дури во 1936 година морал да го напушти професорското место во Хајделберг „од здравствени причини“ (всушност поради неговата сопруга Еврејка), но до 74-та година го работел она што го сакал.
