Пораката на старата мајка ќе ви го растрепери срцето. Смртта е составен дел од животот и никој не може да го збегне тоа, но важно е како сме живееле и што сме оставиле зад себе.
Често ги забораваме вистинските вредности во животот и допуштаме тагата лутењата, бесот да не труе одвнатре, а времето само минува… Приказната на оваа стара мајка не потсетува на нешто што отсекогаш треба да го имаме на памет.
– Деца мои драги. Ќе дојде ден кога повеќе нема да бидам на овој свет. Ќе оставам се што сум стекнала па и вас. Многу работи ќе останат позади мене, но за едно ќе ве замолам.
Не се расправајте околу куќата која сум ја оставила, таа и после вас ќе остане и ќе му припадне на некој друг, бидејќи ни вие, на овој пат акде одам, нема да можете да ја однесете.
Кога ќе ги делите мојот порцелански преибор од кој сте јаделе, сетете се додека јадете да не ги делите тие чинии бидејќи и позади вас уште некој ќе се служи со тој прибор и вие на некого тоа ќе го оставите. Сочувајте го заедничкото благословување и заедничкото собирање на маса.
Никогаш не кажувајте лажни сведочења ни на својот ни на тужиот брат. Устата отворете само за вистината исто кога ја отварате за јадење.
Никогаш немојте да се расправате за материјални работи, немојте да дозволите парите да бидат повредни од вас. Сетете се на мајката која со љубов ве задоила, да не мразите никого, и да не понижувате, а од злото бегајте што подалеку.
Делете убавина… Делете љубов… Делата нека говорат повеќе од вашите зборови. Не соудвајте се едни со други. Сетете се дека ве носела една утроба. Сетете се дека сте дошле без ништо на овој свет и дека без ништо ќе се вратите.
Ништо не е подрагоцено од заедништвото и љубовта која ја оставате во наслетсвто. Така и вие одгледајте ги вашите деца и не жалите за мене.
Наместо солзи, за мојата душа кажете една тивка молитва. МОжеби вашата молитва ќе ми ја отвори вартата од рајот… А јас? Јас и понатаму ќе бдееам над вас само од други граници, каде еден ден ќе се сретнеме и ќе останеме заедно во вечноста…
