Две години заедно чекаме да ги земеме децата од градинка . Ја носам ќерка ми дома, тој – правнуката. Не се ни сеќавам кога учтивото климање со главата се претвори во кратки разговори, и така почна да пропушта струи на значење.
Пред околу една недела во градината дојде неговата сопруга. Малку загрижена, ја прашав дали е се во ред. Таа одговорила дека нејзиниот сопруг морал да ја помине ноќта во болница на некои тестови и се е во ред за моментот.
Вчера се сретнавме пред градината,го прашав како е од љубопитност . Ми раскажа за бакнежот. Неговиот говор траеше најмалку 10 минути, од кои во последните неколку брадата ми удира на колена.
в
– Уште кога бев мал, дедо ми велеше дека наутро човекот има две должности:
Прво, да ја бакне сопругата и да и даде комплименти, а второ, да го насмее семејството на појадок.
„Понекогаш жената нема да сака бакнеж и ќе се повлече, но вие ќе ја бркате. Ако се откажете еднаш, тоа ќе се случува одново и одново, и ќе станува почесто и потешко да се стигне. Ќе има моменти кога нема да сакате да ја бакнете.
Но, исто како и нивата, ковницата и добитокот, на жената и треба истрајност . Ќе ја бакнеш.
Тогаш ќе и дадеш комплименти. Дури и да е: „Ах, колку ти одговара ова црно под ноктите!“ и само тогаш ќе одиш кај семејството.
Потоа на појадок ќе ги насмеете сите . Но сите. Ќе им зборуваш глупости додека не им светнат очите. Ќе им кажете колку е добро што ја имаат вчерашната салата меѓу забите, ќе зборувате за прекрасната снежна бура надвор или за вашата омилена полска прашина. Ќе ги насмеете.
И само тогаш ќе го започнете денот. И што и да ти донесе овој ден, дури и некој да не ја дочека вечерта, ќе знаеш дека жената ти е бакната, а децата се смеат. И така тие ќе останат во вашите сеќавања“.
(Ова е приближно цитиран приказ на советот од прадедото!)
И јас го правам тоа. Ја бакнувам, ја фалам. И децата почнаа да го прават тоа. Со нивните сопруги, сопрузи, деца. Но, најдобро од се е што четири генерации зборуваат глупости на маса наутро. Секоја од овие закуски има повеќе смисла од половина од мојот живот.
Не го знам ни името на овој човек. Не знам каде живее, од каде е, како ги помина последните осумдесет години, што правеше, што прави денес. Тој е прадедо на Ема. А има жена која по повеќе од половина век брачен живот, наутро го чувствува недостатокот на бакнежот.
Но, само тоа ми е доволно за да го направам небото две октави посино. Да сака да го прегрне целиот свет. И поканете го на појадок.
