Да не ја почувствував болката што и ја нанесов на друга жена на грбот, никогаш немаше да го сфатам мојот суров чин.
Нема безгрешни луѓе на овој свет, но не треба да се прават другите несреќни. Имав 25 години кога се заљубив во оженет маж.
И двајцата се обидовме да ја скриеме нашата врска од другите, надевајќи се дека ова е привремена авантура. Никој не знаеше за нашата врска се до моментот кога еден познаник не виде како се прегрнуваме. Следниот ден неговата сопруга дозна за мене. Нашите скандали беа неизбежни. Се оправдував дека сум заљубена во нејзиниот сопруг и не можам да живеам без него.
Денес, анализирајќи го минатото, сфаќам дека да не прозборел мојот познаник, можеби нашата врска ќе се распадне со текот на времето. Но, во оваа фаза нашата страст беше толку силна што наместо да не поделат, нападите уште повеќе не обединија. Во тоа време општеството не поднесуваше вонбрачна љубов и ваквите појави беа ретки. Сега никој не е изненаден што еден од сопружниците има вонбрачна врска. Целиот град зборуваше само за нашата „љубов“.
Како резултат на нивните критики, ја постигнав целта и успеав да го разделам љубовникот од неговата сопруга и детето. Неколку месеци по разводот, ние двајца се венчавме. Но, за време на свадбената церемонија, сфатив дека некаде на патот до победата, ја изгубив способноста да се радувам. Иако мојот сопруг никогаш не го спомна тоа, знам дека искрено се покаја што се разведе со поранешната сопруга.
Поминаа 25 години. Денеска со сопругот имаме две ќерки, а најстарата се омажи пред две години и доби бебе. Тогаш, судбината ми го врати злото, кое и го нанесов на поранешната сопруга на мојот сопруг и нивното дете. Не помина ниту еден месец од раѓањето на мојата внука, кога мојот зет го напушти семејството за друга жена.
Од тага ќерка ми се обиде да се самоубие. Жива е, но е инвалид. Неколку дена по овој инцидент, јас и мојот сопруг брзавме кон болница, кога на паркингот случајно се судривме со неговата поранешна сопруга. Годините ја избришаа омразата меѓу нас, па ја споделив со неа трагедијата што ја снајде нашата ќерка. И тогаш, наместо да ни покаже сочувство, таа нè погледна и стисна заби: „Сега разбираш каква болка ми предизвика? Нејзините зборови беа излишни. Цел живот ќе носам грев на моите рамења…
