Проблемите меѓу свекрвата и снаата се стари колку и човештвото. Свекрвите и снаите обично се жалат една за друга кај роднините, а блогерката од Ајова, Кели Грин, решила отворено да зборува за се со својата свекрва.
Исходот што го доби во никој случај не беше онаков каков што очекуваше.
– Сите мислиме дека сме добри луѓе, а јас не сум исклучок. Верувам дека имам големо срце и дека тоа ги води сите мои постапки. Можам да бидам и доста шармантна, што звучи егоистично, но е вистинито. Добро ги читам другите луѓе и можам да се приспособам на нив, па затоа обично сум симпатична за луѓето. Не велам дека сите ме обожаваат, но јас сум фина со нив, вели Мелина.
Поради сето тоа бев убедена дека и мојата свекрва ќе ме обожава. Меѓутоа, времето покажа дека не е дека таа не ме сака и дека не сум фина со неа – свекрва ми буквално ме мрази. Ме мрази толку многу што не можев повеќе да молчам. Морав да разговарам со неа за тоа. И дали воопшто треба да ви кажам дека помина катастрофално?
Кога првпат ја запознав мајката на мојот сопруг, мислев дека одлично ќе се сложуваме. Беше љубезна, фина, љубезна и се беше во ред. Но, откако јас и мојот сопруг се венчавме и добивме дете, нејзиниот однос кон мене целосно се промени. Апсолутно не ѝ се допаѓа мојот стил на родителство. Кога ќе се сретнеме, таа благо се насмевнува и прашува што треба – сакам ли кафе, чај, и тука е крајот на нашиот разговор. Чувствува дека ѝ ги напаѓам нервите без зборови и непријатно е секогаш кога поминуваме време заедно.
Цврсто верувам дека проблемите треба да се соочат директно и не сакам да ги метам работите под тепих. Затоа решив да ја искористам приликата кога маж ми отиде на службен пат за конечно да разговарам со свекрва ми. Додека седевме во мојата кујна, дишев длабоко и собрав храброст. Ја погледнав право во очи и реков најгласно што можев, гласот ми се тресеше и очите ми се стеснуваа: „Не ме сакаш“.
Ќе дадев се ако се сетев да го снимам нашиот разговор, но не го направив. Она што го паметам е дека на почетокот таа инсистираше дека ме сака. Потоа инсистирав да ми каже зошто и се допаѓам. Долго се бореше да смисли нешто, а потоа пелтечеше „па ти си уметничка душа“.
Во најмала рака, бев шокирана. Уметничка душа?! Очекував нешто како „Секако дека те сакам“. Добра си, имаш огромно срце и гледам дека даваш се од себе за да бидеш најдобра можна мајка и сопруга. Не можев да барам повеќе и благодарна сум за тебе“. Тоа сакав да го слушнам. Сакав да знам дека ја интересира каква личност сум јас, која сум освен сопруга на нејзиниот син.
Но, таа не се замараше со тоа. А покрај тоа што ја забележа мојата склоност кон уметноста, ми кажа и дека поради мене испаѓа „вистинска кучка“, што уште повеќе ме шокираше бидејќи таа нормално не користи таков речник.
За жал, ништо не излезе од нашиот конфликт. Таа не ме сака ниту малку повеќе од пред него. Но, не жалам што го направив тој разговор. Имав. И секунда откако таа замина, му се јавив на мојот сопруг.
– Само што ја видов мајка ти. И кажав се што чувствувам и дека ме боли што не ме сака и дека не е фер – реков очекувајќи опомена од него.
– Мило ми е што конечно разговараше со неа за тоа. Се надевам дека сега ти е барем малку полесно. Секогаш сум за да разговараш со неа за се што те мачи – ми рече.
Можеби мојата свекрва не ме сака, но не мора. Затоа што нејзиниот син ме сака, а тоа ми е повеќе од доволно.
