На 22 септември 1955 година, 14-годишникот отишол на лов со својот дедо. Момчето не се сомневало дека тој ден неговиот живот засекогаш ќе се промени.
Кога младиот човек ќе слушне бучава во шумата, тој брзо брза да го најде изворот. Дејвид раскажува: „Слушнав многу чуден звук. Не звучеше како детски плач, повеќе како плашливо гугање.
Знаев дека морам да дознаам што се случува. Не можев да се откажам од потрагата.“ На негово изненадување, Дејвид најде девојче натопено до коски, речиси замрзнато. „Се качив на оградата, погледнав надолу и видов мало бебе.
Беше натопена до коска. Усните? тие беа сини. Беше само завиткана во тенка крпа.“ Тој и дедото повикале полиција и го предале девојчето на надлежните. Таа го добила името Розеан, а неколку недели подоцна било пронајдено семејство кое ја посвоило.
Дејвид е целосно уништен од разделувањето со неа и неможноста да ја види пак.
Следните 60 години ги поминува во потрага, но од малата Розана нема ни трага. Не поминува ден Дејвид да не размислува за малото девојче во шумата.
Еден ден, сосема неочекувано, Дејвид доби телефонски повик во кој се вели: „Дејв запиши го ова име и овој телефонски број – Мерилин Сју и телефонот? број…Тоа е твоето девојче“, вели пензионираниот шериф Џон Кети во слушалката.
Дејвид ја контактира Мерилин и двајцата се среќаваат, 60 години подоцна.
Дејвид и Мерилин
